Ο Νίκος στο Μυστηριώδες Δάσος

Σε ένα απομονωμένο χωριό μέσα σε ένα βουνό, ζούσε ο Νίκος, ένας νεαρός με ιδιαίτερη αγάπη για τη φύση και τα περίεργα φυτά που έβλεπε γύρω του. Ωστόσο, οι συμμαθητές του στο χωριό ήταν πολύ διαφορετικοί. Από μικρή ηλικία, οι περισσότεροι από αυτούς τον έκριναν ως περίεργο και αποφάσισαν να τον εκφοβίσουν.

Ο Νίκος αγνοούσε τις προκλήσεις τους και προσπαθούσε να ζει στον κόσμο της φαντασίας του. Μια μέρα, όμως, οι συμμαθητές του αποφάσισαν να τον περικυκλώσουν στο δάσος που αγάπαγε τόσο, εκτός από αυτή τη φορά, δεν ήταν απλά για να τον πειράξουν. Αυτή τη φορά, τον άφησαν εκεί, μέσα στο δάσος, στο σκοτάδι.

Ο Νίκος προσπάθησε να βρει τον δρόμο του πίσω στο χωριό, αλλά τα δέντρα φαινόταν να αλλάζουν μορφές και να κινούνται γύρω του. Ήταν περιτριγυρισμένος από το απρόσιτο μυστήριο του δάσους. Η νύχτα έπεφτε γρήγορα και μαζί της έφερνε ανησυχία και φόβο.

Καθώς ο Νίκος περπατούσε πιο βαθιά στο δάσος, άκουσε περίεργους ήχους και είδε φώτα να φλέγονται μπροστά του. Τρόμαξε και προσπάθησε να τρέξει πίσω, αλλά κάτι τον εμπόδιζε να βρει τον δρόμο του. Όσο περισσότερο έτρεχε, τόσο πιο απομακρυνόταν από την ασφάλεια του χωριού και των ανθρώπων που γνώριζε.

Μετά από ώρες περιπλάνησης, βρέθηκε απόκοσμα μπροστά σε μια παλιά καλύβα. Εκείνη τη στιγμή, άκουσε έναν φωνητικό ψίθυρο να τον παρακινεί να φύγει. Κοίταξε γύρω του και είδε το φάντασμα ενός παλιού κατοίκου του χωριού.

Τότε συνειδητοποίησε ότι ήταν όλα μια φαντασίωση, δημιούργημα του φόβου του. Τα μεταλλαγμένα δέντρα, τα φώτα που έβλεπε, ακόμη και το φάντασμα, όλα ήταν μέρος του εφιάλτη που δημιούργησε μέσα στο δάσος.

Με την αύρα που τον συνόδευε, ο Νίκος άρχισε να ξαναβρίσκει τον δρόμο του προς το χωριό. Αυτήν τη φορά, αν και εξακολούθησε να τον κορόιδευουν οι συμμαθητές του, δεν άφησε τον φόβο να τον κυριεύσει. Αντ' αυτού, άρχισε να περπατά με σιγουριά στο μονοπάτι που επέλεξε, γνωρίζοντας ότι οι πραγματικοί φόβοι είναι αυτοί που δημιουργούμε μέσα μας και πρέπει να αντιμετωπίσουμε.